طلعت حسنی بافرانی - استادیار دانشکده الهیات، دانشگاه قم
طیبه حیاتی - دانشجوی دکتری دانشگاه قرآن و حدیث
جعفر سحرخیز - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)

قرآن کتاب هدایت، تعلیم و تربیت است و تمسک به آن بهترین راه دستیابی به الگویی صحیح در تربیت انسان و رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی است. از جمله موضوعات مهم اجتماعی مساله ی امر به معروف و نهی از منکر یا نظارت اجتماعی یعنی واداشتن مردم به کارهای درست و بازداشتن مردم از اعمال ناپسند با قول و عمل است. بر اساس متون دینی سعادت و خوشتختی ، یا شقاوت و بدبختی افراد و جوامع در گرو فعل یا ترک این فریضه است تا آنجا که زمینه ساز سلامت اجتماعی و بالتبع سلامتی فرد در ابعاد مختلف است. این مساله از آنجا که با نوعی الزام و یا منع بیرونی همراه است از ویژگی و حساسیت خاصی برخوردار است، لذا کشف شیوه ی قرآن در این باره امری ضروری و نیازمند بررسی و تحقیق است. در این پژوهش تلاش شده تا با تتبع در آراء تفسیری سیدفضل الله به عنوان مفسری که داعی اصلاح اجتماعی دینی در جهان معاصر است روش تربیتی امر به معروف و نهی از منکر، اهمیت و ضرورت، عرصه های به کارگیری امر و نهی و اسلوب های زمینه ساز آن، مورد بررسی قرار گیرد تا هم در برابر مکاتب غربی، تصویری از مکتب تربیتی اسلام ارائه شود و هم زمینه ای برای نشر نظام تربیتی اسلام فراهم گردد.

امر به معروف، نهی از منکر، نظارت اجتماعی، تفسیر من وحی القرآن، سید فضل الله