تعیین معیارهای ارزیابی در روش مهندسی ارزش و وزن دهی به روش بهترین-بدترین (BWM) (مطالعه موردی: کاهش گردوغبار در صنایع معدنی)

از مهمترین مشکلات در صنایع معدنی انتشار گردوغبار بیش از حد مجاز است که باعث ایجاد مشکلاتی در فرآیندها، عملکرد کارکنان، سلامت کارکنان و مناطق مجاور کارخانه ها شده است. یکی از روشهایی که به صنایع در حل مشکلات کمک میکند مهندسی ارزش است که درک و به کارگیری آن میتواند در اکثر پروژه ها پیشرفت چشمگیری به دنبال داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین معیارهای ارزیابی در روش مهندسی ارزش برای سنجش راهکارهای کاهش گردوغبار در صنایع معدنی و وزن دهی آنها با استفاده از روش بهترین- بدترین است. ابتدا با بررسی سایر مطالعات و استفاده از نظر کارشناسان حوزه گردوغبار چهار معیار اقتصادی، زیست محیطی، فنی و کاربردی و مدیریتی تعیین شد. معیار اقتصادی شامل هزینه های اولیه و دائمی مورد نیاز برای اجرای هر راهکار؛ معیار زیست محیطی جهت ارزیابی پیامدهای زیست محیطی مثبت و منفی حاصل از اجرای راهکارها؛ معیار فنی و کاربردی به منظور سنجش کارایی راهکارها؛ و معیار مدیریتی، نیازهای مدیریتی برای اجرای راهکارها است. در ادامه به منظور تعیین وزن هر معیار با استفاده از نظر مدیران، مقایسات زوجی بین معیارها انجام شد و وزن معیارهای اقتصادی، زیست محیطی، فنی وکاربردی و مدیریتی با استفاده از روش بهترین- بدترین به ترتیب 0/05، 0/43، 0/39 و 0/13 به دست آمد.

Keywords:

معیارهای ارزیابی , مهندسی ارزش , انتشار گردوغبار , صنایع معدنی , روش بهترین- بدترین.