مدیریت دانش، ابزاری برای کارآمدسازی سازمان

امروزه سازمانها بدنبال کسب مزیت رقابتی پایدار هستند. یکی از راهبردهای تحقق این هدف، تمرکز بر منابع انسانی سازمان، دانش و تجربه ی کارکنان است. سازمان ها می توانند با تمرکز بر دانش موجود در سازمان و ایجاد ساختار نظام بندی برای مدیریت دانش، بستری را مهیا کنند که دانش بطور پیوسته و مداوم در سازمان جریان پیدا کند. به بیان بهتر وجود ساختارهایی که کارکنان بتوانند از خلاقیت خود استفاده کرده و مسائل و بحران های سازمانی را حل نمایند و انتقال این تجربه به سایر کارکنان، باعث میشود دانش در تمام ارکان سازمان جریان پیدا کند و سازمان به سازمان یادگیرنده تبدیل شود. سازمان یادگیرنده سازمانی است که به مسئلهی دانش و مدیریت آن به عنوان راهکاری برای کسب مزیت رقابتی پایدار توجه می کند و کارکنان نیز به مقوله ی دانش اهمیت می دهند. در س ازمانهای یادگیرنده، انتقال دانش بین کارکنان از اهمیت بسیاری برخوردار است. به بیان بهتر وجود فرآیندی که بوسیله ی آن دانش در سازمان خلق شده، ثبت و ضبط شود و در مواقع لزوم به آن مراجعه شود، از اهمیت خاصی برخوردار است. توجه به این نکته الزامی است که صرفا آگاهی از اهمیت دانش و مدیریت دانش سبب ایجاد مزیت رقابتی پایدار برای سازمان نخواهد شد. سازمان ها باید به عوامل موثر در اجرای صحیح مدیریت دانش به عنوان یک تسهیل گر نیز توجه داشته باشند. هدف از پژوهش حاضر بیان مفاهیم و تعاریف دانش و مدیریت دانش و کاربرد آن برای سازمانهاست. سپس مولفه های موثر در اجرای صحیح مدیریت دانش را بیان کرده و به نقش هر یک از عوامل پرداخته شده است. روش تحقیق پژوهش بر پایه ی مطالعات کتابخانه ای و بررسی پژوهش های پیشین بوده است. تلاش شده است پژوهش کاربردی باشد تا سازمانها به کمک آن بتوانند به اهمیت مدیریت دانش پی برده و آن را در سازمان اجرا و پیاده سازی کنند.

Keywords:

مدیریت دانش , سازمان یادگیرنده , اشتراک دانش , مزیت رقابتی