محمد شهاب دلجو - دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران
مصطفی جعفری - دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران

امروزه انرژی و ضرورت مدیریت آن به عنوان استراتژی سیاست کلان در بسیاری از کشورها به عنوان شاخص توسعه مطرح می باشد به طور کلی هرچقدر شدت مفدرر انرژی در بحش صنعت کاهع نیدا کند نشان دهنده رشد آن کشور در امر توسعه یافتگی است. آمارها در ایران و خارج از ایران نشان می دهد اگر این روند مفرر انرژی در کشور ادامه دار باشد، ایران تا چندین دهه آینده مجبور به واردات انرژی خواهد شد. در طی سال های اخیر ایران افزایش چشمگیری در مصرف انرژی در صنعت داشته است که به دنبال آن موجب کاهش بهره وری انرژی شده است. بهره وری انرژی در صنعت نقش کلیدی در بهبود امنیت انرژی، نایداری محیطی و عملکرد اقتصادی دارد وهمچنین نقش کلیدی درکاهع تغییرات اقلیمی دارد. پتانسیل بالقوه کاهش هزینه های بهره وری از مصرف انرژی صنعتی و انتشار گازهای گلخانه ای، باعث شده تا دولت ها، سیاست های متعدد واقداماتی با هدر بهبود بهره وری انرژی در صنایع تولیدی خود،انجام دهند. افزایش بهره وری انرژی در تمامی بخش ها در دستور کار تمامی دولت ها در همه ی سطوح، قراردارد. اصولا افزایش بهره وری انرژی باید در هفت بخش اصلی انجام شود. این هفت بخش عبارتند از ساختمان ها،روشنایی، حمل و نقل، صنعت، بخش های تامین انرژی، لوازم برقی و مسائل مرتبط با چند بخش دراین مقاله به بررسی سناریوها واقدامات سیاسی انجام شده در بخش صنعت و برای افزایش بهره وری انرژی در کشدورهای مختلف و مشکلات پیش رو می پردازیم و سیاست های این کشورها را برای افزایش بهره وری انرژی در بخش صنعت و موانع آنها مورد برر سی قرار می دهیم. همچنین این سیاست ها را برای کشور ایران نیز مورد بررسی و تحلیل قرار خواهیم داد.

بهره وری انرژی، شاخص بهره وری انرژی، شدت انرژی، برچسب انرژی، معیار مصرف انرژی، انرژی در صنعت