محمد وهابی خواه - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی انرژی، دانشکده علوم و فنون، دانشگاه تهران

دفن بهداشتی، از روش های دفع زباله، مشکلاتی نظیر تولید گازهای آلاینده، آلودگی آب های زیرزمینی و آلودگی خاک را به همراه دارد. در کلان شهر کرمان، روزانه بیش از 1000 تن زباله خانگی، 70 تن زباله بیمارستانی و 120 تن زباله صنعتی و متفرقه تولید می شود هم چنین با توجه به نتایج آنالیز فیزیکی پسماندها در سال 87 حدود 4/70 درصد زباله شهر کرمان را مواد آلی فسادپذیر، تشکیل می دهد. در نتیجه تجزیه مواد آلی زباله جاء گازهای آلاینده تولید می شوند که گاز متان بیشترین درصد گازهای آلاینده حدود 70-80 درصد را تشکیل می دهد. در این مطالعه، پس از جمع آوری اطلاعاتی نظیر نرخ رشد جمعیت، میزان زباله تولیدی، نوع منطقه دفن زباله، به ارزیابی و تخمین میزان گاز متان قابل بازیابی از دفن گاه زباله رابر کرمان با در نظر گرفتن عمر دفن متوسط 50 سال در صورت استقرار سیستم زباله سوز پرداخته شد. یافته های این مطالعه نشان داد که نرخ تولید متان با در نظر گرفتن منطقه خشک برای شهر کرمان در سال 1443 به بیشترین مقدار خود برابر 1/257×10(8) مترمکعب در سال خواهد رسید. با استفاده از نتایج بدست آمده و مقدار گاز متان محاسبه شده در این تحقیق، می توان سیستم های جمع آوری گاز متان را برای هر محل دفنی طراحی و اجرا کرد. بنابراین، علاوه بر بکارگیری این گاز، از تجمع آن در اماکن دفن و ایجاد انفجار، از نشست های احتمالی نیز جلوگیری می گردد

بیوگاز، گاز متان، کرمان، دفن بهداشتی زباله، LANDGEM