بررسی تاثیر یون های فلزی بر عملکرد بادارنده های رسوبات معدنی در عملیات تزریق اب

از فرآیند تزریق آب به مخازن نفتی هم برای تثبیت فشار مخزن و هم برای ازدیاد برداشت نفت استفاده می شود. مخلوط شدن آب تزریقی با آب سازند در عملیات سیلابزنی می تواند زمینه ساز شکل گیری رسوبات معدنی در مخازن زیر زمینی و چاه های تولیدی و خطوط لوله انتقال شود. آب تزریقی به مخازن عمدتا آب دریاست و از آنجایی که آب دریا حاوی آنیون هایی از جمله سولفات و کربنات بوده و آب سازند حاوی کاتیون هایی از قبیل کلسیم، استرانسیم و باریم می باشد، می توان تشکیل رسوبات معدنی را با توجه به شرایط محیطی انتظار داشت. در میادین نفتی ایران باتوجه به استفاده روزافزون عملیات تزریق آب تشکیل رسوبات کربناتی همچون منیزیم کربنات و کلسیم کربنات و رسوبات سولفاتی همچون کلسیم سولفات بدون آب انیدریت و کلیسم سولفات دو آبه سنگ گچ، استرانسیم سولفات و باریم سولفات بیشتر محسوب بوده است که به طور قابل توجهی موفقیت فرآیند تزریق آب را کاهش داده و باعث ایجادآسیب سازندمی شود. دو راهکار عمده برای مقابله با این چالش همیشگی وجوددارد.1. استفاده از بازدارنده های رسوبتا باعث جلوگیری از هسته زایی یا رشد بلور رسوب گردند 2. حذف عامل تشکیل رسوب مهار کننده های رسوب گروهی از مواد شیمیایی هستند که می توانند سرعت و مقدار تشکیل رسوب را کاهش دهند. به طور کلی دو نوع مهارکننده پلیمری و غیر پلیمری بک کار برده می شود . مکانیسم عملکرداغلب مهارکننده های پلیمری کنترل هسته زایی و مهارکننده های غیر پلیمری مهار رشد کریستال ها می باشد. برای عملکرد بهتر مهارکننده ها می توان از یون های فلزات انتقالی استفاده کرد. فلزات انتقالی عمدتا دارای تامل قوی با گروه های کاربردی مهارکننده های رسوب می باشند کاتیون های چند ظرفیتی با ایجادیک پل بین ذرات کلوییدی رسوب و باتوجه به کاهش حلالیت آنها زمینه ساز حذف سریع تر و اسان این رسوبات خواهد شد. بررسی های انجام شده نشان می دهد که حضور فلزات انتقالی در کنار مهارکننده های رسوب یک اثر هم افزایی مثبت در کنرل میزان رسوب و افزایش راندمان مهارکننده رسوب دارد. یکی از معیارهای یون های فلزی انتخاب شده در این مطالعه این است که این فلزات باید حلالیت آبی مناسب داشته باشد.

Keywords:

تزریق آب , آسیب سازند , بازدارنده , رسوب , یون فلزی , ناسازگاری آب