اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در بیمارستان امام خمینی شهر ایلام در سال 1398 بوده است. از میان آنان 30 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه )هر گروه 20 نفر( شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی WHO استفاده شد. گروه آزمایش طی هشت جلسه )دو جلسه در هفته( و هر جلسه دو ساعت مورد مداخله قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی )پس آزمون( قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که نمره کیفیت زندگی در پیش آزمون گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. در نتیجه درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , کیفیت زندگی , بیماران مبتلا به دیابت نوع دو.