رابطه کمال گرایی والدین با اضطراب و خودکارآمدی فرزندان پسر8-11سال

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه بین کمال گرایی والدین با اضطراب و خودکارآمدی فرزندان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر مطالعات توصیفی، از نوع همبستگی می باشد. شرکت کنندگان پژوهش شامل جامعه ای با حجم 14672 و نمونه ای با حجم 370 دانش آموز پسر دوره دبستان، شهرستان خمینی شهر و والدینشان بودند. آزمودنی ها با استفاده از نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. والدین دانش آموزان پرسشنامه های 59 گویه ای کمال گرایی هیل) 2004 ( را تکمیل کردند. دانش آموزان نیز پرسشنامه 23 سوالی خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس ) 2001 ( و 7 سوال از آزمون 71 سوالی غربالگری اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب دوره کودکی) 2009 (، را تکمیل کردند. شواهد پایایی و روایی ابزار ها بررسی گردید، نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول ابزارها بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون، ضریب تعیین) v ( و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد : بین کمال گرایی والدین با خودکارآمدی و اضطراب کودکان سنین دبستان رابطه معنادار وجود دارد. بین کمال گرایی والدین با خودکارآمدی کودکان سنین دبستان رابطه چندگانه)ترکیبی( وجود دارد، بدین معنی که کمال گرایی در جهت منفی، قادر به پیش بینی خودکارآمدی کودکان هستند. بین کمال گرایی والدین با اضطراب کودکان سنین دبستان رابطه چندگانه)ترکیبی( وجود دارد، بدین معنی که سبک کمال گرایی والدین در جهت مثبت قادر به پیش بینی اضطراب در کودکان هستند.

Keywords:

کمال گرایی , اضطراب , خودکارآمدی.