ارزیابی اثرات سرمایه اجتماعی بر نوسازی بافت فرسوده منطقه 12 شهرداری شهر تهران

سرمایه های اجتماعی می توانند در درجه اول، با توجه به مفهوم محله و به دلیل مشترکات، علایق و روابط چهره به چهره ساکنان آن، در این مکان نمود بیشتری داشته باشند و در عین حال با شامل شدن ارزش هایی چون اعتماد اجتماعی، همبستگی اجتماعی و یکپارچگی اجتماعی به عنوان ظرفیت های درونی و ثروت های پنهان در محلات، یک اقدام غیر متمرکز و از پایین به بالا را نوید بخش باشند بنابراین در این مقاله به اثرات سرمایه اجتماعی بر نوسازی بافت فرسوده پرداخته شده است و اثر چهار شاخص همکاری شبکه اجتماعی اعتماد و ارزش سرمایه اجتماعی بر نوسازی بافت فرسوده بررسی شده است. روش تحقیق مورد استفاده، پژوهش پیمایشی توصیفی می باشد. اطلاعات و داده های موردنیاز از دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری و با اتسفاده از آژمون های آماری تجزیه و تحلیل شده است. آلفای کرونباخ برابر 0.873 است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که سرمایه اجتماعی می تواند سبب دستیابی به نوسازی بافت فرسوده شود همانطور که نتایج تحقیق نشان داد، همکاری در بین ساکنان دارای بیشترین تاثیر برای دستیابی به نوسازی بافت فرسوده می باشد. سرمایه اجتماعی، مشارکت کنندگان را قادر می سازد تا در همکاری با هم اثر بخش تر باشند و بتوانند یک هدف مشترک را دنبال کنند ضمن اینکه اعتماد و عمل متقابل، همکاری را از طریق کاهش هزین های معامله افزایش می دهد. بنابراین در صورتی که به سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از زیرساخت های ضروری در جامعه مقصد نگریسته ود و برنامه ریزی های لازم برای افزایش آن در بین ساکنان وجود داشته باشد.

Keywords:

نوسازی , بافت فرسوده , سرمایه اجتماعی