The Approach of the Iranian Budgeting System to Non Allocation Principle

اصل عدم تخصیص یکی از مهم ترین اصول اقتصادی و مالی ناظر بر فرایند بودجه ریزی است که دال بر نفی پیش بینی نهادهای ناقض این اصل برای نهادهای حکومتی است. اصل عدم تخصیص جلوه در اصل پنجاه و سوم قانون اساسی دارد. بر مبنای این اصل هیچ هزینه ای نباید پیش از آغاز سال مالی و خارج از بودجه های سالانه از محل درآمد خاص تامین و اعتبار شود. این پژوهش در پی پاسخگویی به این پرسش مهم است که؛ رویکرد نظام بودجه ریزی ایران نسبت به اصل عدم تخصیص چگونه ارزیابی می شود با وجود تاکید اصل 53 قانون اساسی بر لزوم تمرکز کلیه دریافت های دولت در حساب های خزانه داری کل و عدم پذیرش موارد استثنا از سوی این اصل و عدم پذیرش مصارف خاص برای منابع پیش از آغاز سال مالی و خارج از بودجه های سالانه به موجب اصل 52 قانون اساسی، در قوانین و مقررات ناظر بر بودجه، بودجه های سالانه و نیز در برخی از سیاست های کلی نظام موارد قابل توجهی از نهادهای ناقض اصل عدم تخصیص مشاهده شد. بر این اساس، لازم است همه نهادهای حکومتی به هنگام تهیه و تصویب قوانین و مقررات ناظر بر بودجه اصل عدم تخصیص را به عنوان ملاک خود برای تنظیم و انطباق با اصل 53 قانون اساسی مدنظر قرار دهند.کلمات کلیدی: اصل عدم تخصیص، اصل پنجاه و سوم قانون اساسی، بودجه ریزی، درآمد اختصاصی، قوانین و مقررات ناظر بر بودجه.

Keywords:

کلمات کلیدی: اصل عدم تخصیص , اصل پنجاه و سوم قانون اساسی , بودجه ریزی , درآمد اختصاصی , قوانین و مقررات ناظر بر بودجه