نفیسه اکبری جور - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران مدیریت ساخ ت، دانشکده فنی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان
محمدعلی کازرونی سعدی - استادیار گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان

سوانح طبیعى همواره براى جوامع شهرى به عنوان چالشى بزرگ، وسکونتگاه هاى انسانى و زیرساخت ها همواره در معرض تهدید بوده اند. طبق آمار، سوانح در گذر زمان افزایش یافته اند و آسیب پذیرى جوامع شهرى در برابر سوانح (به ویژه در کشورهاى در حال توسعه) سیر صعودى دارند. در حال حاضر، بیشتر جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. مهاجرت های وسیع از مناطق روستایی به شهرها و تشکیل محله های غیررسمی، قرار گرفتن جمعیت در معرض شرایط بد آب و هوایی و بلایای طبیعی دیگر، در حال افزای شاند و چالش عمده بسیاری از شهرها هستند. در این موقعیت تاب آوری، که به مفهوم بازگشت به حالت عادی پس از ر خدادن حادثه می تواند باشد، معنی پیدامی کند. در ایرا ن، کشوری با احتمال بلایای طبیعی بالا و دارای شهرهایی با بافت نامتجانس و کهنه، تا بآوری اهمیت بیشتری دارد. از مه مترین ابعاد تاب آوری شهری، تا بآوری کالبدی است. در این مقاله ابتدا به بررسی تاب آوری کالبدی در برخی از مناطق کشور، مقایسه معیارهای مدنظر قرارداد هشده آنها و در نهایت جمع بندی در مورد تاب آوری کالبدی شهری در کشور پرد اخته شده است

آسیب پذیری، تاب آور ی، تاب آوری شهری، تاب آوری کالبدی