سیده پگاه جوادی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران؛
اسماعیل نجفی - استادیار دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

در دو دهه شصت و هفتاد میلادی سازمان ها برای افزایش توان رقابتی خود تلاش می کردند تا با استانداردسازی بهبود فرآیندهای داخلی خود محصولی با کیفیت بهتر و هزینه کمتر تولید کنند . در ده ه نود میلادی به همراه بهبود در فرآیند تولید و بکارگیری الگوهای مهندسی مجدد مدیران بسیاری از صنایع دریافتند که برای ادامه حضور در بازار تنها بهبود فرآیندهای داخلی و انعطاف پذیری در توانایی های شرکت کافی نیست بلکه تامین کنندگان قطعات و مواد نیز باید موادی با بهترین کیفیت و کمترین هزینه تولید کنند و توزیع کنندگان محصولات نیز باید ارتباط نزدیکی با سیاست های توسعه بازار تولیدکننده داشته باشند. در راستای همین هدف بسیاری از شرکتها و سازمانها از خدمات دیگر شرکتها یا تامین کنندگان بهره جسته اند. یکی ازمسائل مهم مدیران صنایع انتخاب تامین کنندگان می باشد که بصورت سنتی معیارهایی نظیر کیفیت و قیمت و زمان تحویل در آن لحاظ میگردد، همزمان با توجه مدیران به زنجیره تامین مراحل انتخاب تامین کنندگان تکامل یافته و معیار ها طبق اهداف سازمانی انتخاب تامین کننده، متکامل تر شده است. تامین مواد اولیه در صنعت خودرو سازی نیز از این قاعده مستثنی نیست. تحقیق مورد نظر در زمره تحقیقات توصیفی و پیمایشی قرار می گیرد و از حیث هدف کاربردی است. در این مقاله در مرحله اول به ارزیابی 20 تامین کننده در قالب 6 نوع ماده اولیه، با کمک 6 شاخص پرداخته ایم و این کار را با استفاده از تکنیک های تحلیل شبکه و تاپسیس فازی انجام می دهیم. استفاده از مدل های فازی جهت انتخاب تامین کننده باعث غلبه بر بحث عدم اطمینان می شود.

زنجیره تامین، ارزیابی تامین کننده، تکنیک تحلیل شبکه فازی، تکنیک تاپسیس فازی