زهرا سلیمانی صرمی - کارشناسی ارشد

تاثیر نامناسب انسان برطبیعت سابقه چندانی نداردواین اخلالگری یک پدیده ی نسبتا تازه است که به دو عامل مهم مربوطمیشود،یکی افزایش جمعیت انسان ودیگری تسلط جمعیت انسان بر طبیعت. درمجادله زیست محیطی جاری در جهان هیچچیز خطرناکتر از نگاه صرفا علمی به انسان وطبیعت نیست،نگاهی که ارتباط بشر را باریشه های معنوی وی قطع می کندووجود یک طبیعت تقدس زدایی شده را مسلم می کند. باید زمینه ای فراهم ساخت تا انسان بتواند دریک محیط پاک و منزهبه تلاشی معنوی مادی خود برای استمرار زندگی وبقای طبیعت حرکت کند چراکه بدون امنیت زیست محیطی جهانی،نمیتوان امنیت ملی و حتی اجتماعی را تضمین نمود. بیش ازسه دهه است که رابطه انسان با جهان طبیعی به دلیل رخ دادنطیف وسیعی از بحران های محیطی،درمقوله های خاص وگاه آزاردهنده در آمده است.طراحی شهرها وساختمان ها ئر سراسرجهان گاه موجبات بهبود وگاه تخریب محیط زیست را در زمین فراهم می سازد. انسان معنوی، همیشه طبیعت را چون وسیلهی بهتر شناختن آفریدگار کاویده است، شکل ها وفضاهای طبیعت از آنجا که آفریده ها ونمادهایی خدایی هستند،از هرآنچهآدمی خلق می کند ازلی تروجامع ترند.

محیط زیست ، طبیعت، معماری ،آرامش