عدالت فضایی توزیع خدمات شهری در مسکن مهر اردبیل

عدالت فضایی و عدالت جغرافیایی به منزله توزیع عادلانه خدمات و امکانات شهری به منظور رسیدن به یک جامعه متوازنو یکی از رهیافت های عدالت اجتماعی است. عدم توزیع مناسب خدمات باعث از می ان رفتن عدالت و افزا یش نارضا یتیشهروندان از محل سکونت خود خواهد شد. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل عدالت فضا یی در نحوه توزی ع خدمات درسطح مسکن مهر شهر اردبیل است. روش پژوهش از نوع توصیفی_تحلیلی است. به منظور سنجش رضا یت شهروندان ازنحوه توزیع خدمات از آزمون های آماری در نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان می دهد خدمات شهر ی به صورت عادلانه در سطح مسکن مهر توزیع نشده است. یافته ها حاکی از آن است که توزیع فضایی جمعیت و خدمات نیز بهصورت عادلانه صورت نگرفته است. همچنین یافته های حاصل از رضایت شهروندان در توزیع خدمات نشان دهنده نارضایتیشهروندان از نحوه توزیع خدمات است. علت این امر را می توان در مشارکت ندادن شهروندان، عدم تعریف مشخصکاربری های محله ای در نظام مدیریت شهری ایران، فقدان و نزول تسهیلات زیرساختی خدماتی و مشخص نبودن جایگاهشورایاری ها که به عنوان حلقه واسط بین شهروندان و مدیران شهری محسوب می شوند از مهم ترین جنبه هایی است کهنابرابری را در سطح این منطقه شدیدتر نموده است. از آن جایی که مدیریت شهری عامل اصل ی توزیع خدمات در سطحمحلات است، می تواند با آگاهی از نحوه توزیع خدمات در سطح محلات و رضایت شهروندان از نحوه توزیع خدمات نقشبهتری را در توزیع خدمات داشته باشد.

Keywords:

عدالت اجتماعی , عدالت فضایی , توزیع خدمات شهری , مسکن مهر , اردبیل