نقش نارسایی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی در پیش بینی آشفتگی هیجانی افراد مبتلا به صرع

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش نارسایی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی در پیش بینی آشفتگی هیجانی افراد مبتلا به صرع بود. روش پژوهشوصیفیت از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کل6یه ی افراد بالای 15 سال مبتلا به صرع در شهر تهران، در سال 1397 بود که از بین آنها تعداد 60 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های (DASS-21) ، مقیاس نارسایی هیجانی و مقیاس راهبردهای خودتنظیمی عاطفی مارس استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نارسایی هیجانی و مولفه های دشواری در توصیف احساسات، دشواری در تشخیص احساسات و تفکر عینی با آشفتگی هیجانی افراد مبتلا به صرع رابطه مثبت و معناداری داردp > 0/01 همچنین راهبردهای خودتنظیمی و مولفه های خودتنظیمی شناختی، خودتنظیمی رفتاری، تغییر موقعیت، تغییر عاطفه، کاهش خلق منفی و افزایش خلق مثبت با آشفتگی هیجانی افراد مبتلا به صرع رابطه منفی و معناداری داردp> 0/01 بعلاوه نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که 46 درصد از آشفتگی هیجانی افراد مبتلا به صرع به وسیله نارسایی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی تبیین می شود. نتایج به دست آمده بر لزوم تدارک برنامه هایی به منظور کاهش مشکلات روانشناختی بیماران مصروع به همراه دارو درمانی تاکید دارد.

Keywords:

نارسایی هیجانی , راهبردهای خودتنظیمی , آشفتگی هیجانی , صرع