شهریار درگاهی - دانشجوی دکتری تخصصی. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه محقق اردبیلی.
سلیمان احمدبوکانی - دانشجوی دکتری تخصصی. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه محقق اردبیلی.
مریم دیده بان - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی. دانشگاه آزاد اردبیل.

افزایش سن ازدواج باعث ایجاد مشکلاتی در کارکرد طبیعی نظام خانواده شده و به دنبال این امر شاهد وجود نابسامانی هایی در سلامت فردی و سطح گسترده تر خواهیم بود. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه سرزندگی روانی-اجتماعی زنان مطلقه و دختران مجرد بازمانده از ازدواج بود. روش پژوهش از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان بازمانده از ازدواج و مطلقه شهر اردبیل بود. نمونه این پژوهش شامل 70 نفر از دختران مجرد بازمانده از ازدواج بالای 30 سال و 70 زن مطلقه که نمونه گیری از آنان به روش نمونه گیری هدفمند در دسترس انجام شد. هر دو گروه به لحاظ سن و تحصیلات تقریبا همتاسازی شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس سرزندگی و بهزیستی اجتماعی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری((MANCOVA استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که بین زنان مطلقه و دختران مجرد بازمانده از ازدواج به لحاظ سرزندگی روانی و اجتماعی تفاوت وجود دارد. بنابراین نتایج نشان داد که دختران بازمانده از ازدواج از لحاظ سرزندگی روانی و اجتماعی در وضعیت پایین تری نسبت به زنان مطلقه قرار داشتند. لذا می توان گفت آسیب روانی عدم تجربه یک زندگی مشترک می تواند بیشتر از آن است که آن زندگی زناشویی بعد ها تخریب و از هم پاشیده شده باشد. لذا این یافته ها می تواند به روانشناسان و مشاوران حوزه خانواده و ازدواج در موفقیت و افزایش سلامت و تصمیم گیری بهتر مراجعان کمک شایانی کند.

سرزندگی روانی-اجتماعی، زنان مطلقه، دختران بازمانده از ازدواج.