عادل زاهدبابلان - استاد مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
شیوا ملکی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
ابراهیم قاسمی خلیفه لو - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل،ایران

روند روبه رشد آسیب ها، مسائل و تهدیدهای اجتماعی در عصر حاضر یکی از دغدغه هایی است که نیاز به کنکاش و بررسی دارد. با عنایت به این که توسعه ی آسیب های اجتماعی، مراکز آموزشی را نیز درگیر کرده و به یکی از چالش های فراروی متولیان امر آموزش و تربیت تبدیل شده است؛ در این راستا استفاده از پتانسیل و نقش فراگیر خود نظام آموزشی در پیشگیری از آسیب های مذکور دور از فایده نخواهد بود زیرا نظام آموزشی در کنار سایر حمایت های اجتماعی می تواند از طریق آموزش مهارت های خود مراقبتی در راستای پیشگیری اولیه از آسیب های اجتماعی، نقش فعالی را در جهت مصونیت بخشی نوجوانان در برابر عوامل و رویدادهای مخاطره آمیز ایفاء نماید. با توجه به موارد مذکور و نیز با عنایت به این که دانش آموزان و نوجوانان با داشتن ویژگی های خاص این دوران بیشتر از سایر گروه های اجتماعی در معرض رفتارهای پرخطر و ناسالم اجتماعی هستند و از طرفی ترویج تفکر پیشگیری از طریق آموزش و آگاه سازی به جای پیشگیری کیفری به دلیل هزینه های مادی و معنوی قابل ملاحظه ی این نوع پیشگیری اخیر، نویسندگان پژوهش حاضر از طریق روش کتابخانه ای و جمع آوری اطلاعات از مقالات علمی، منابع چاپی و الکترونیکی در دسترس و نیز بر اساس تجربیات و شواهد موجود در حوزه آسیب های اجتماعی به بررسی نقش نظام آموزشی به طور اعم و آموزش های مدرسه محور به طور اخص در این رابطه پرداخته اند.

آسیب اجتماعی، پیشگیری، نظام آموزشی