لیلا صلب صیادی - دانشجوی دکترای برنامه ریزی درسی
اکرم هژبری - دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی
فاطمه محمدزاده - کارشناس ارشد آموزش زبان انگلیسی

تحقیق حاضر به بررسی میزان امید و راه های ارتقاء آن در بین دانش آموزان دوره متوسطه شهر بناب میپردازد. امید به زندگی بعنوان یکی از پارامترهای توسعه اجتماعی محسوب میشود. این تحقیق به روش توصیفی از نوع پیمایش صورت گرفته است و جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهر بناب است که براساس فرمول نمونه گیری کوکران 350 نفر دانش آموز بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند، که نمونه ها به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم نمونه انتخاب گردیدند. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه گردآوری شد: برای اندازه گیری میزان امید از پرسشنامه استاندارد اسنایدر استفاده شد. برای اندازه گیری متغیرهای مستقل نیز با استفاده از نظریات و پیشینه های مطالعه شده پرسشنامه محقق ساخته ای در قالب طیف لیکرت طراحی گردید. اعتبار ابزارها با استفاده از اعتبار صوری و پایایی آنها نیز با آلفای کرونباخ سنجیده شد و مشخص گردید که ابزارها معتبر و پایا هستند. برای تحلیل داده های بدست آمده از نرم افزار آماری spss نسخه 20 استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان امید با متغیرهای مقبولیت اجتماعی، عدالت اجتماعی، پایبندی به اعتقادات دینی دارای همبستگی مثبت میباشد ولی با متغیر محرومیت نسبی دارای همبستگی منفی میباشد. میزان امید براساس جنسیت دانش آموزان نیز معنیدار بدست آمد و دانش آموزان پسر بیشتر از دانش آموزان دختر امیدوار بودند. همچنین دانش آموزان پایگاه اقتصادی اجتماعی بالا نیز بیشتر از دو گروه دیگر به زندگی و آینده امید داشتند. در نهایت تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که 26 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی امید توسط متغیرهای پیشبین قابل تبیین است.

امید، پایبندی به اعتقادات دینی، مقبولیت اجتماعی، عدالت و پایگاه اقتصادی اجتماعی، محرومیت نسبی.