بررسی رابطه آموزش همگانی آسیب های اجتماعی با کاهش ناهنجاری های اجتماعی دانش آموزان متوسطه ناحیه 3 تبریز از دیدگاه مدیران

هدف از پژوهش حاضر بررسی نظر مدیران بر تاثیر گذاری آموزش همگانی بر کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان میباشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه مدیران دارای دامنه ی سنی 20 تا 50 ساله ی زن و مرد که در نیمه اول سال 1394 درمدارس ناحیه 3 تبریز مشغول به خدمت بودند. ابتدا از طریق روش نمونه گیری در دسترس از گروه مدیران نمونه 150 نفره انتخاب و ابزار این پژوهش که شامل پرسشنامه ی محقق ساخته تاثیر آموزش همگانی بر آسیب اجتماعی بود روی آنها اجرا گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه:(20 و با استفاده از آزمون های توصیفی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که اکثریت مدیران با این دیدگاه که آموزش های همگانی بر پیشگیری از آسیب های اجتماعی دانش آموزان موثر است به صور بیشتر هم عقیده هستند. در چهار مولفه نقش خانواده، نقش پلیس، ناهنجاریهای اجتماعی و هنجار جامعه تمام شرکت کنندگان تفاوت معناداری را در سطح (p=0/0001) نشان دادند. همچنین بین جنسیت این یافته صدق می کند و تفاوت بین جنسیت از نظر دیدگاه وجود ندارد. در نتیجه می توان گفت که برنامه های آگاه سازی و آموزش در پیشگیری اجتماعی برای هر بخش از جامعه، از اساسی ترین اجزای تعامل با آن بخش به حساب می آید. به همین منظور ضروری است توجه ویژه ای به محورها و محتوای آموزشی کرد.

Keywords:

آسیب اجتماعی , آموزش همگانی , مدیران مدارس