رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت اجتماعی با میانجی گری خودکارآمدی اجتماعی در کارکنان آموزش و پرورش شهرستان اسلام آباد غرب

امروزه سلامت اجتماعی، به عنوان یکی از ابعاد سلامت، در کنار سلامت جسمی و روانی و معنوی نقش و اهمیت گستردهای یافته است. نظام آموزش و پرورش یکی از ارکان توسعه اجتماعی در جامعه به شمار میرود. یکی از اهداف بسیار مهم نظام آموزشی، توسعه مهارتهای اجتماعی است. لذا هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت اجتماعی با میانجیگری خودکارآمدی اجتماعی در بین کارکنان آموزش و پروش شهرستان اسلام آباد غرب میباشد. این پژوهش در بازه زمانی 1397-98 و قلمرو مکانی شهرستان اسلام آباد غرب انجام شد. حجم نمونه مورد بررسی 384 نفر می باشد. برای این منظور از سه پرسشنامه حمایت اجتماعی شربورن و استوارت، مقیاس خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (2000) و پرسشنامه سلامت اجتماعی کینز (2004) استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که متغیر خودکارآمدی اجتماعی رابطه معنیداری با سلامت اجتماعی و حمایت اجتماعی دارد و با توجه به ضریب مسیر، مقدار t و شاخصهای کلی برازش، میتواند رابطه بین حمایت اجتماعی و سلامت اجتماعی را میانجیگری کند.

Keywords:

حمایت اجتماعی , سلامت اجتماعی , خودکارآمدی