اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت جنسی زنان دچار طلاق عاطفی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت جنسی زنان دچار طلاق عاطفی بود. روش این پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و یک دوره پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره روان شناسی منطقه 1 شهر تهران تشکیل می دادند. از بین زنانی که ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند، 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 15 نفر) جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش و کنترل، پرسشنامه صمیمیت جنسی بطلانی و همکاران (1389) را تکمیل کردند. برای گروه آزمایش، برنامه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در طی 8 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه برگزار گردید ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان صمیمیت جنسی گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته است و این افزایش در مرحله پیگیری پایدار مانده است(.(P > 0/05 بنابراین می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند صمیمیت جنسی زنان دچار طلاق عاطفی را افزایش دهد و درمانگران می توانند از این رویکرد برای بهبود رابطه زوجین و کاهش طلاق عاطفی استفاده کنند.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , صمیمیت جنسی , طلاق عاطفی.