ارزیابی پتانسیل گیاهان دارویی در بهبود کیفیت فضای سبز شهری و مصرف بهینه آب، با رویکرد افزایش توسعه اقتصادی محیط زیست، گامی به سوی توسعه پایدار شهری

با توجه به اهمیت فضای سبز شهری و الزام رعایت اصول کشاورزی ارگانیک، دستیابی به راهکارهایی برای بهینه سازی مصرف نهاده ها مانند خاک، سموم و آفت کش ها برای فضاهای سبز ضروری است. این دستیابی، اولا در گرو انتخاب صحیح گونه ها از جمله گونه های دارویی است که با توجه به امکانات موجود در هر منطقه میتوان از گونه مناسب استفاده کرد. این امر، امکان کاهش کاربرد علفکش و سموم در جهت اهداف کشاورزی ارگانیک را فراهم می کند. استفاده از تنوع پوشش گیاهی مناسب اقلیم منطقه ای در محیط زیست شهری یکی از اقدامات اجرایی در توسعه طراحی فضای سبز در ایجاد شهر رنگی و شهروند پسند می باشد. وجود گیاهان دارویی در فضای سبز نشانه ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. کاشت گیاهان دارویی در فضای سبز امکان آشنایی و افزایش آگاهی های اجتماعی، نسبت به گیاهان دارویی را فراهم می کند. علاوه بر ایجاد زیبایی های بصری، کنترل فرسایش، تلطیف هوا، کاهش دما و جذب گرد و غبار و ... از مزایای کاشت گیاهان دارویی در فضای سبز می باشد. همچنین استفاده از گیاهان دارویی برای پالایش محیط آلوده یک روش طبیعی و کم هزینه است. گیاهان دارویی در ارایه خدمات بوم شناختی نیز بسیار توانمند هستند. این پژوهش با هدف بررسی و مطالعه استفاده از گیاهان دارویی در فضای سبز شهری است که از طرفی باعث توسعه پایدار آن ها در محیط زیست و از جنبه دیگر نشان دهنده توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه می باشد.

Keywords:

گیاهان دارویی , فضای سبز , محیط زیست , اقلیم