مسعود میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد حشره شناسی کشاورزی، دانشگاه زابل

محدودیتهای دسترسی و استفاده از عوامل بیمارگر حشرات و همچنین کارایی کمتر آنها در مقایسه با اغلب آفت کش های شیمیایی، استفاده از این عوامل را با مشکلاتی همراه کرده است. وقتی دو عامل کنترل کننده روی یک آفت به کار برده شوند، بسته به دوز مصرفی، فاصله ی زمانی بین کاربرد دو عامل، سویه ی بیمارگر و گونه ی آفت میتوانند اثر افزایشی، تشدیدکنندگی و یا کاهشی در مرگ و میر آفت داشته باشند. استفاده ی همزمان از عوامل کنترل زیستی و آفتکش های شیمیایی برای رسیدن به سطح بالاتری از کنترل آفات میتواند یک رویکرد امیدوار کننده در مسیر مدیریت آفات محسوب شود.

آفتکش های شیمایی، بیمارگر، حشرات