اثرمحلول پاشی پاکلوبوترازول بر برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی آدنیوم

آدنیوم گیاهی از تیره خرزهره که برای تولید گلدانی جهت بنسای، کنترل اندازه رشد رویشی و کاهش ارتفاع آن از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. روشهای شیمیایی کنترل ارتفاع با استفاده از ترکیبات کندکننده رشد انجام میشود، به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول بر روی خصوصیات مورفولوژیک و برخی از خواص فیزیولوژیکی گیاه آدنیوم آبسوم، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول پاکلوبوترازول در سه سطح صفر، 25 و 50 میلیگرم بر لیتر و فاکتور دوم دفعات کاربرد پاکلوبوترازول (یکبار و دو بار محلول پاشی ) بود. طبق نتایج بدست آمده اثر ساده پاکلوبوترازول و دفعات کاربرد بر ارتفاع در سطح احتمال یک درصد معنیدار شد. بیشترین ارتفاع گیاه با میانگین 13/54 سانتیمتر در شاهد و کمترین ارتفاع با 10/58 سانتیمتر در تیمار پاکلوبوترازول 50 میلیگرم بر لیتر مشاهده شد. اثر تیمار پاکلوبوترازول بر میزان کلروفیل کل معنیدار شد. بیشترین میزان کلروفیل کل با میانگین 6/99 میلیگرم بر گرم وزن تر در پاکلوبوترازول 50 میلی گرم بر لیتر ثبت شد که با تیمار 25 میلی گرم بر لیتر با میانگین 6/77 میلی گرم بر گرم وزن تر اختلاف معنی داری نداشت. برهمکنش پاکلوبوترازول و دفعات محلول پاشی بر میزان کاروتنوئید در سطح احتمال یک درصد معنیدار شد. بیشترین میزان کاروتنوئید در غلظت 50 میلیگرم بر لیتر پاکلوبوترازول با دو بار محلول پاشی مشاهده شد. اثر تیمار پاکلوبوترازول و دفعات محلول پاشی و برهمکنش آنها بر میزان فعالیت آنزیم کاتالاز و گایاکول پراکسیداز در سطح احتمال یک درصد معنیدار شدند. بیشترین میزان فعالیت این آنزیمها در کاتالاز با غلظت 50 میلیگرم بر لیتر و با دو بار محلول پاشی ثبت شد. نتایج پژوهش نشان میدهد که استفاده از غلظت 50 میلیگرم بر لیتر پاکلوبوترازول به عنوان کند کننده رشد با تکرار محلول پاشی میتواند سبب بهبود ارتفاع گیاه آدنیوم به عنوان یک گیاه گلدانی مناسب جهت ایجاد بنسای و همراه با بهبود صفات بیوشیمیایی از جمله افزایش کلروفیل، کاروتنوئید و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی به منظور تامین سلامت و افزایش مقاومت گیاه در برابر شرایط نامساعد محیطی گیاه گردد.

Keywords:

کند کننده رشد , آنزیمهای آنتیاکسیدانی , آدنیوم , کلروفیل