سیانوباکتری ها و توسعه کشاورزی پایدار: مروری بر سیستم های کشت، کاربردها، مزایا و محدودیتها

هدف کشاورزی پایدار تامین غذا و دیگر نیازمندیهای جامعه امروز، بدون آسیب رساندن به توانایی نسلهای آینده در برآورده ساختن نیازهای آنها است. افراد درگیر در کشاورزی پایدار به دنبال تلفیق سه اصل مهم: سلامت محیط زیست، سودمندی اقتصادی و عدالت اجتماعی و اقتصادی، در فعالیتهای خود میباشند. کاهش سطح زمینهای قابل کشت در نتیجه فعالیتهای انسانی مثل شهرنشینی و فرسایش خاک، یکی از چالشهای اصلی کشاورزی جهان است. فراهم آوردن غذا و دیگر نیازهای انسان از طریق کشت موجودات جدید که نیاز به زمینهای حاصلخیز ندارند، میتواند هدف جذابی برای کشاورزی پایدار باشد. سیانوباکتریها در مقایسه با موجودات فتوسنتزی یوکاریوت مثل جلبکها و گیاهان، دارای مزایای متعددی از قبیل: رشد سریعتر، فتوسنتز کارامدتر، تولید بیشتر بیوماس، مقاومت به تنشهای مختلف، تثبیت نیتروژن و دست ورزی ژنتیکی آسان، میباشند؛ از اینرو، آنها به عنوان کاندیداهای پرامیدی برای توسعه کشاورزی پایدار در نظر گرفته میشوند. مقاله حاضر به کشت سیانوباکتریها و کاربردهای آنها به عنوان کودهای زیستی، زیست پالایی، سوخت زیستی، غذا، خوراک دام، مواد دارویی و ترکیبات افزاینده سلامتی میپردازد. در پایان نیز برخی از محدودیتهای کنونی و چشم اندازهای آینده استفاده از سیانوباکتریها مورد بحث قرار گرفتهاند.

Keywords:

سیانوباکتریها , کشاورزی پایدار , کود زیستی , سوخت زیستی , منابع جدید.