ناهید خانی نیاشیخ - دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
اسداله تیموری یانسری - دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
یداله چاشنی دل - دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

این پژوهش به منظور بررسی اثر دو منبع کاه (گندم و برنج) و دو منبع نیتروژن غیرپروتئینی (اوره و نیتروزا) در سیلاژ میوه پرتقال کامل بر فراسنجه های شکمبه ای بره های نر پرواری زل انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 84/6 (1 درصد پرتقال 14/5 + درصد کاه گندم 0/9 +درصد نیتروزا، 84/6 (2 درصد پرتقال 14/5 + درصد کاه گندم 0/9 + درصد اوره، 84/6 (3 درصد پرتقال 14/5 + درصد کاه برنج0/9 + درصد اوره و 84/6 (4 درصد پرتقال 14/5 + درصد کاه برنج0/9 + درصد نیتروزا بودند. نتایج نشان داد که غلظت pH مایع شکمبه در تمام ساعتهای نمونه برداری بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنیداری داشت .(p=0/0001) بیشترین pH در زمان صفر، 3 و 6 ساعت بعد از تغذیه مربوط به تیمار 2 و کمترین pH مربوط به تیمار 1 بود. غلظت آمونیاک مایع شکمبه در تمام ساعتهای نمونه برداری بین تیمارها تفاوت معنیداری داشت .(p=0/0001) بیشترین نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در زمان صفر، 3 و 6 ساعت بعد از تغذیه مربوط به تیمار 2 و کمترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه مربوط به تیمار 1 بود. نتایج کلی نشان داد که افزودن منبع نیتروژن غیرپروتئینی اوره و منبع کاه گندم نسبت به نیتروزا و کاه برنج سبب بهبود برخی فراسنجه های شکمبه ای در بره های پرواری شد.

سیلاژ پرتقال، نیتروژن غیر پروتئینی، فراسنجه های شکمبه، بره پرواری