امکان سنجی طراحی و ایجاد خانه های مسکونی هوشمند با رویکرد معماری سبز در ایران

استفاده بی رویه از منابع طبیعی و عدم توجه به مسائل زیست محیطی و افزایش آلودگی باعث صرفه جویی در مصرفانرژی های فسیلی و به کارگیری انرژی های نو و تجدید پذیر و نیز توسعه پایدار شده است. بخصوص در کشور ما ایران، مصرف انرژیفسیلی در بخش ساختمان که حدود نیمی از مصرف انرژی کل کشور را به خود اختصاص داده است. با توجه به افزایش جمعیت وکاهش منابع انرژی های تجدید ناپذیر، نیاز انسان به منابع و روش های جدید تامین انرژی افزایش می یابد، به همین دلیل خانه هایهوشمند را طراحی و پیشنهاد کرده اند. خانه ی هوشمند در واقع خانه ای است که بر تمام فعالیت های که اغلب در زندگی روزمرهانجام می شوند، کنترل دارد و هدف اصلی آن دستیابی به زندگی ایمن و راحت تر است. به طورکلی نگرانی انسان های امروزی استفادهکمتر از انرژی تجدید ناپذیر است. فرق اصلی خانه های هوشمند با خانه های معمولی در این است که همه وسایل در خانه هایهوشمند به یکدیگر متصل هستند و با یک سامانه ی مرکزی کنترل میشوند. کنترل دما، چراغ ها، لوازم، قفل ها و انواع مختلفی ازدوربین ها و نمایشگرهایی که می توانند به خانه های هوشمند و خودکار اضافه شوند از هر جای خانه و حتی دور از خانه قابل کنترلمی باشند. در این تحقیق پارامترهای یک ساختمان هوشمند در صرفه جویی انرژی موثر و معماری پایدار بررسی می شود و راهکارهاییدر این موضوع در ساختمان های شهر تهران ارائه می شود.

Keywords:

هوشمند سازی , معماری پایدار , معماری سبز , منابع انرژی , انرژی تجدید پذیر