کامران رضائی زاده مهابادی - مدرس گروه معماری و شهرسازی، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ایوان کی،سمنان،ایران
محدثه نصیری - دانشجوی کارشناسی معماری داخلی، دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ایوان کی،سمنان،ایران

در گذشته های نه چندان دور مسئله ای تحت عنوان مترو، ایستگاه های مترو و رفت و آمدهای زیرزمینی مطرح نبود.اما امروزه مترو فضایی برای رفت و آمد سریع و شتابان مسافران زیرزمینی است. مسافران وارد ایستگاه می شوند، از پله ها عبورمی کنند، کارت بلیتشان را روی گیت می گذارند و وارد سالن هایی می شوند که آنها را به سمت قطارها راهنمایی می کند و هدف،رسیدن هر چه سریعتر به مقصد است. اما این ماجرا میتواند تنها، شرحی از دوربین های مداربسته ی داخل مترو باشد. در واقعاحساسات انسانها از دید زندگی ماشینی پنهان می ماند. حمل و نقل در دنیای امروز بیش از اینکه یک مسئله فنی مهندسیباشد، مسائل اجتماعی، اقتصادی، روانی و زیست محیطی را در بر میگیرد. در واقع مترو می تواند روی تغییرات اجتماعی دررفتار و کردار و شیوه های انجام کار روزمره تاثیرگذار باشد. فضاهای ک.چک و بزرگ در ایستگاه ها می توانند جاذبه های دیگریبه غیر از موضوع حمل و نقل در کلان شهرها ایجاد کنند. در این خصوص ایجاد فضاهای داخلی با رویکرد معماری سبز در داخلایستگاه ها قابل ذکر است. طراحی سبز در ایستگاه های مترو و ایجاد پارک های زیر زمینی مزایای بسیاری می تواند داشته باشددر این مقاله به بررسی مزایا و تاثیر معماری سبز بر زندگی روزمره مسافران مترو پرداخته می شود.

معماری سبز، مترو، ایستگاه مترو تجریش، مترو سبز، پارک های زیر زمینی