حمیدرضا نصیریان فر - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
سیدحسین حسینی لواسانی - استادیار گروه عمران، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

تاریخچه ی کنترل ارتعاشات به اوایل قرن بیستم باز می گردد. اگرچه تحقیق و توسعه ی تجهیزات کنترلی در سازه هاتا دهه ی ۵۰ میلادی چشمگیر نبود. اولین تجهیزات کنترلی از رویکرد غیرفعال بهره میبردند. اما امروزه با پیشرفتتکنولوژی و در نتیجه کاهش هزینه ها، امکان تحقیق و توسعه ی سیستم های نیمه فعال و فعال فراهم آمده است. در اینسیستم ها می توان از یک کنترل کننده برای تعیین میزان نیروی کنترل استفاده کرد. تعیین این نیرو به شکلی مناسب کهمنجر به پاسخ بهینه ی سازه شود، همواره یکی از مسائل مورد توجه پژوهشگران در این زمینه بوده است. منطق فازی کهدر نیم قرن گذشته توسعه یافته است، یکی از راه حل های مناسب برای تعیین این نیرو می باشد. مطالعات نشان داده اند کهکنترل کننده های مبتنی بر منطق فازی عموما عملکرد بهتری در مقایسه با همتایانشان که از الگوریتم های قدیمی تر نظیررگولاتور درجه دوم خطی بهره میبرند، داشته و توانایی ایجاد سطح کنترل ملایم تری را دارند. در مقاله ی حاضر به مرورمطالعات انجام شده در چند سال اخیر در زمینه ی کاربرد منطق فازی در کنترل ارتعاش سازه ها پرداخته شده است.

فازی، کنترل کننده، کنترل نیمه فعال، کنترل فعال، ارتعاشات، میراگر، جداساز