حسنا محمداصلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران
کورش مومنی - دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران
محمد دیده بان - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران

در گذشته ارتباط مردم با یکدیگر بیشتر بود. ولی امروزه با توجه به ظهور فناوری های جدید و افزایش جمعیتو تغییر سبک زندگی تعاملات اجتماعی جامعه کاهش یافته است تغییر کاربری بناهای قدیمی که از مدت هاقبل برای حفظ هرچه بهتر آن بنا انجام می گرفته است، یکی از راه هایی است که می تواند زندگی امروزشهروندان را با گذشته پیوند دهد و سبب باززنده سازی بناهای قدیمی که برخی از آنها در گذشته محلتعاملات افراد جامعه بودند شود. وجود بناهای اجتماع پذیر در تاریخ معماری سنتی ایران که خود نیزنشان دهنده ی ارزش زندگی جمعی در ایران بودهاست ما را بر این می دارد که به آن بناها توجه کرده و در جهتارتقاء دوباره تعاملات در آنها گام برداشته شود. در پژوهش حاضر به بررسی مولفه های تعاملات اجتماعی ونمود آن در معماری سنتی ایرانی پرداخته خواهد شد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و مقایسه ای است. نتایجنشان دهنده آن است که برخی از مولفه های تعاملات اجتماعی همچون هویت و حس تعلق، ارتباط با گذشته،مقیاس انسانی، آسایش اقلیمی و محیطی، جذابیت و تسهیلات فضایی، ارزش ها و فعالیت های مشترک و ایمنی وامنیت از ویژگی های مهم بناهای سنتی ایرانی در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی هستند.

تعاملات اجتماعی، معماری سنتی، بناهای قدیمی، تغییر کاربری