مریم امینی - گروه معماری، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران
علیرضا غفاری - استادیار گروه معماری، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران

هدف اصلی این مقاله بررسی میزان اثرگذاری کالبد فیزیکی بنا در کاهش میزان استرس فضاهای درمانی (نمونه موردی: کلینیک هایقلب و عروق شهر کرمان) است. در این مقاله از روش توصیفی-تحلیلی از نوع کیفی استفاده شده است. در این پژوهش، بخشی ازکلینیک های شهر کرمان در قالب محدوده ی مطالعاتی در نظر گرفته شد. با مراجعات متعدد به این کلینیک ها به مدت یک هفتهمیانگین بیماران مراجعه کننده به این مراکز 160 نفر به دست آمد. جدول 1 میانگین مراجعین به کلینیک های قلب شهر کرمان رانمایش داده است. با توجه به جامعه ی 160 نفری، با استناد به جدول مورگان تعداد 113 نفر به عنوان نمونه ی آماری تحقیق در نظرگرفته شد. نمونه گیری به روش هدفمند انجام شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ی محقق ساخته استفاده شد که روایی آنتوسط 5 تن از اساتید معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای رفسنجان و کرمان مورد تائید قرار گرفت و پایایی آن براساس آلفایکرونباخ 0/70 محاسبه و تایید گردید. داده های گردآوری شده توسط نرم افزار SPSS ویرایش 22 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که عوامل فیزیکی از جمله نور، رنگ، صدا، تهویه و رایحه، سرگرمی مثبت، زیبایی، چیدمان، منسوجات، مصالح ومبلمان، خوانایی، حس کنترل، خلوت و حفظ حریم شخصی، ارتباطات و حمایتهای اجتماعی و آسایش روانی بر کاهش میزاناسترس بیماران موثر است. در پایان مقاله راهکارهایی برای هریک از این عوامل ارائه گردید.

عوامل فیزیکی، محیط، فضاهای درمانی، استرس، بیمار، کلینیک