بررسی اسکان موقت بازماندگاه زلزله و ارائه طرح پیشنهادی قابل حمل و متناسب با اقلیم ایران

از دیرباز بلایای طبیعی باعث آواره شدن تعداد زیادی از افراد بشر شده، که شمار زیادی از آنها مربوط به وقوع زلزلهاست. کشور ما، یکی از پنج کشور زلزله خیز دنیاست. طراحی و برنامهریزی مسکن موقت مناسب از نیازهای اولیه در زمانبحران است تا با ایجاد سرپناه مناسب باعث بهبود وضعیت روحی روانی و معیشتی بازماندگان شود. نتایج تحقیقات نشانداده، که آسیب دیدگان از ویژگی های کالبدی و اجتماعی مسکن موقت مانند: امنیت، حفظ کرامت انسانی و حریمشخصی، ادراک محیطی، بهداشت ، فرم، معماری و طراحی رضایت کمی دارند. طبق بیانیه امور پناهندگان سازمان مللمتحد، طرح یک سرپناه مناسب که منطبق با نیازهای مردم آسیب دیده باشد، هنوز ارائه نگردیده است. مهمترین هدفپژوهش ارائه الگوی مناسب جهت اسکان موقت آسیب دیدگان ناشی از حوادث طبیعی به منظور تامین نیازهای اولیه آنانپس از وقوع حادثه متناسب با شرایط اقلیمی و فرهنگی کشور ایران می باشد که پس از مرحله اسکان اضطراری شروعخواهد شد. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی منابع کتابخانه ای و گزارش های موجود در خصوص اسکان موقت ومدیریت بحران انجام پذیرفته است. در این مقاله ضمن تشریح مفهوم مدیریت بحران، ابعاد و فرآیندهای عملیاتی آن، بهمفهوم اسکان موقت نیز اشاره کرده، سپس نقاط قوت و ضعف سازندهای اسکان موقت در ایران و کشورهای دیگر، در روندبازسازی پس از سانحه مورد بررسی قرار گرفته است و در انتها ایده هایی برای بهبود اسکان موقت سازگار با شرایط ایرانارائه شده است.

Keywords:

اسکان موقت , سرپناه موقت , مصالح بومی , ویژگی های اقلیمی-فرهنگی , مدیریت بحران