نقش طراحی معماری در مجتمع های مسکونی و تاثیر مولفه های امنیت بر آن

طراحی مجموعه های مسکونی امروزی در ایران به دلیل عدم توجه به نیازهای مختلف انسانی و در نظر نگرفتن پیامدهایروانشناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است. به نظر می رسد که پایینبودن کیفیات کالبدی-فضایی مناطق مسکونی، باعث به وجود آمدن مشکلات اجتماعی و درنتیجه احساس عدم امنیت در انسان می گردد. باوجود پژوهش های متعدد توسط افرادی همچون جیکوبز، نیومن و گروه CPTED در امنیت محیطی،بااین وجود تعریف مشخص و معینی از معنای امنیت در مجتمع های مسکونی و راهکارهای طراحی قابل اجرا برای آن ارائهنگردیده است فلذا طراحان با نوعی سردرگمی در طراحی مواجه می باشند. در پاسخ به نقش طراحی معماری بر ایجادامنیت در مجتمع های مسکونی باید به این نکته اشاره نمود که طراحی معماری یکی از مهمترین مقولات در افزایش امنیتاجتماعی مجتمع های مسکونی بوده که بیانگر ضرورت موضوع تحقیق می باشد. این پژوهش باهدف شناسایی مولفه هایایجاد امنیت در طراحی معماری به معرفی ابعاد مختلف امنیت و راهکارهای اصلی و قابل اجرا در طراحی به منظور ارتقاء اینحس در مجتمع های مسکونی می پردازد. این پژوهش کیفی- تحلیلی بر اساس آمار موجود سازمان ها و موسسات مرتبط باموضوع پژوهش است. روش پژوهش کتابخانه ای و تحلیل محتوا است ودرابتدا به بررسی ادبیات موضوع پرداخته و اطلاعاترا از طریق منابع دولتی، سازمانی و پژوهش های موجود به دست می آوریم و سپس محتوای آنها را مورد تحلیل قرارمی دهیم. نتایج پژوهش نشان میدهد که امنیت محیطی از معیارهای اصلی ارزیابی مجتمع های مسکونی باکیفیت بوده وویژگی های کالبدی نقش مهم و موثری در شکل گیری احساس امنیت ساکنین در مجتمع های مسکونی دارا می باشد کهدرنهایت مدلی از عوامل تاثیرگذار بر امنیت محیطی و راهکارهای طراحی مناسب با آن ارائه شده است.

Keywords:

مجتمع مسکونی , احساس امنیت , نیازهای محیطی , مسکن مطلوب , CPTED