سودابه حسینی پور - گروه معماری، دانشکده فنی، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
احمد میرزاکوچک خوشنویس - استادیار گروه بنا، پژوهشکده ابنیه و بافت های تاریخی فرهنگی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، تهران، ایران

در دهه های اخیر تحقیقات در حوزه معماری معاصر ایران رشد چشمگیری نموده است. این پژوهش ها طیف وسیعی ازموضوعات را در این دوره از تاریخ معماری ایران در برمی گیرند. یکی از علل اصلی این گستردگی نقش پررنگی است کهتاریخ و تحولات این دوره بر معماری امروز این مرزو بوم داشته است که عده ای آن را وانهاده، واپس نهاده و مضمحل وعده ای دیگر آن را در شرایط بازیابی، خودباوری و حرکت به سوی خودبانی می دانند. در این میان آن چه به صورت جدیحکم میزان را دارد مساله سنت و رویاروی آن عنوان بدعت است که چالش را فراروی معماران و محققان می نهد.پژوهش ها حکایت از آن دارد که معماری ایران از عصر قاجار به بعد با روند شتاب زده ای به تبعیت از غرب مسیر افول رامی پیماید. این مقاله به صورت اهم به تبیین شاخصه های کیفی و صوری سنت و بدعت در تعدادی از آثار دو نسل ازمعماری ایران (قاجار و پهلوی اول) فارغ از غور در شاخصه های فلسفی و ذهنی پرداخته است. هرچند که پژوهش در حوزهسنت شناسی معماری ایران به ویژه از جنبه بررسی مباحث مرتبط با سنت به مثابه پدیده ای آیینی با همه تآویل هایش وسنت مجرب همچنان مغفول مانده است. هدف در این پژوهش پاسخگویی به دو پرسش است: نخست آن که معماریمعاصر ایران چیست و دوم آن که چه سنت هایی در معماری معاصر ایران وجود داشته و حاصل تغییرات آن ها تحت تاثیرشرایط روز جامعه منجر به شکل گیری کدامین بدعت ها شده است. لازم به ذکر است که این بدعت ها خود به مرور درمواردی به شاخص های معماری ایران تبدیل شده و رنگ و بوی سنت یافته اند. این پژوهش از آن جا که مقدمه ای استبر پژوهش متاخر و دیگری از همین نگارنده در زمینه نقش سنت و بدعت در آموزش معماری معاصر جامعه آماری خود رابه بررسی معماری آموزشی این دو نسل از معماری معاصر ایران محدود نموده است. روش تحقیق در این مطالعات ترکیبیاز روش های تفسیری، تاریخی، تحلیل محتوا با کدگذاری باز و محوری و در نهایت ارزیابی نتایج کیفی در قالب نمودارستونی کمی می باشد. نتایج بیانگر آن است که هرچه از عصر قاجار به سمت معماری پهلوی در آثار مداقه می نماییمشاخصه های سنت رنگ باخته و شاخصه های بدعت نشو می یابند. این پژوهش گواه بر آن است که معماری معاصر ایرانچیزی جز ماحصل بدعت هایی نیست که خود در حال تغییر ماهیت به سمت سنت می باشند ولو بی محتوا، وارداتی وناصحیح. در این میان برخی معیارها و اصول سنت در آثار مورد توجه و بازنگری و بازیابی قرار می گیرند که حاصل آن هاآثاری است که دست کم در عینیت به نمایش معیارهای معماری سنتی می پردازد. این بررسی همچنین موید آن است کهبیشترین توجه به معیارهای سنت و بدعت در طراحی نمای ابنیه مورد مطالعه ظهور یافته اند.

سنت، بدعت، معماری آموزشی، قاجار، پهلوی اول