بررسی تاثیر کوتاه مدت بازی رایانه ای تیرانداز اول شخص بر سطح تمرکز دیداری با استفاده از ابزار ردیاب چشمی: کارآزمایی بالینی تصادفی

مقدمه: امروزه بازی های رایانه ای کاربرد بسیاری در زمینه بهبود عملکردهای شناختی دارند. توجه انتخابی نیز یکی از مهارت های شناختی است که به موجب آن افراد می توانند از بین چندین عامل محرک، برخی از رویدادها را پردازش و از برخی دیگر، صرف نظر کنند. هدف از این پژوهش، بررسی میزان اثرگذاری بازی رایانه ای در سبک تیراندازی اول شخص بر سطح توجه انتخابی (تمرکز دیداری) افراد بود. مواد و روش ها: این پژوهش با دو گروه آزمودنی شامل 15 نفر گروه مورد (بازی) و 15 نفر گروه شاهد و آزمون دقت Toulouse-Pieron برای سنجش سطح توجه به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. بازی طراحی شده به سبک تک تیرانداز اول شخص بود که با ردیاب چشم به عنوان ابزار ورودی کنترل می گردید. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل ANCOVA انجام شد. یافته ها: سطح تمرکز دیداری افراد در دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (p=0/502). بعد از شرکت در مطالعه، میزان تمرکز دیداری در گروه شاهد تغییر معنی داری نشان نداد (P=0/001)؛ بدین معنا که نمرات بازی در بعد از مداخله بهبود یافته بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد بازی رایانه ای تیرانداز اول شخص با استفاده از ابزار ردیاب چشمی طی یک فرایند بازتوانی شناختی، باعث بهبود تمرکز دیداری افراد شود.

Keywords:

ردیاب چشم , بازی تک تیر اندازی اول شخص , حرکات چشم , تمرکز دیداری