بررسی سیستم مهار رفتاری، سیستم فعال سازی رفتاری و عوامل شخصیتی در بیماران دیابتی نوع 2 با افراد سالم

هدف: از موضوعات مهم که ذهن پژوهشگران را در زمینه روانشناسی سلامت به خود اختصاص داده است،بررسی عوامل شخصیتی افراد مبتلا به بیماری دیابت است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی مقایسه ایسیستم های مهار/ فعال سازی رفتاری و عوامل شخصیتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و افراد سالمپرداخت. مواد و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه ای بود. جامعه آماری را کلیه بیماراندیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزش دیابت در بیمارستان امام خمینی در شهرتهران (سال 1396) تشکیلدادند که در آن 40 بیمار دیابتی با 40 فرد سالم مورد مقایسه قرارگرفتند. مقیاس سیستم های مهار/ فعالسازیرفتاری اطلاعات از طریق پرسشنامه شخصیتی NEO جمع آوری گردید. نتایج: نمره روان رنجوری در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی در سطح بالاتری قرار داشت. سیستم مهار رفتاری در بیماران دیابتی به گونهای معنی دار از افراد سالم بیشتر بود، اما حساسیت سیستم فعال ساز رفتاری، در افراد دیابتی در سطح پایینتری قرار داشت. روان رنجوری نقش تسهیل کننده در سیستم فعال سازی رفتاری و حساسیت بالای سیستمبازداری رفتاری داشت. نتیجه گیری: روان رنجوری با بروز بیماری دیابت رابطه داشته و بنابراین می توانمبتنی بر این ویژگیها، وقوع و عدم وقوع بیماری دیابت را به طور نسبی در کنار سایرعوامل موثر، پیش بینی نمود.

Keywords:

عوامل شخصیتی , دیابت , سیستم فعالساز رفتاری , سیستم مهار رفتاری