مریم عابدینی - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد بوئین زهرا، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
لیلا گنجی - استادیار گروه روانشناسی، واحد بوئین زهرا، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ناگویی هیجانی و حساسیت اضطرابی زنان متقاضی طلاق شهر کرج انجام شد. این تحقیقازنظر هدف، تحقیقی کاربردی است و ازلحاظ ماهیت و اجرا از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی زنانمتقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر کرج در سال 1398 می باشد که از بین آن ها 200 نفر به صورت دردسترس و مبتنی بر هدف برای این پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو (2001) و مقیاس تجدیدنظر شدهحساسیت اضطرابی کاکس و تیلور (1998) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند و جهت تحلیل داده هایجمع آوری شده از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مولفه های ناگوییهیجانی (دشواری در توصیف احساسات، دشواری در تشخیص احساسات و تفکر عینی) و حساسیت اضطرابی رابطه منفی و معناداروجود دارد (p> 0/01). با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می شود که با شناسایی افراد دارای ناگویی هیجانی پایین توسط مراجع ذی صلاح و اقدامات مناسب با همکاری مشاوران آگاه در رفع این ویژگی های نامطلوب اقدام کرد تا با ابراز هیجانات منفی و عدمسرکوبی آن ها از پیامدهای آن که بروز مشکلات جسمانی و روانی و در نهایت طلاق زوجین می باشد، جلوگیری کنند.

ناگویی هیجانی، حساسیت اضطرابی، زنان متقاضی طلاق