اثر تمرینات پلیومتریک و تراباند بر حس عمقی و قدرت مچ پای بازیکنان فوتبال نوجوان
عنوان مقاله: اثر تمرینات پلیومتریک و تراباند بر حس عمقی و قدرت مچ پای بازیکنان فوتبال نوجوان
شناسه ملی مقاله: JR_JPSR-9-2_002
منتشر شده در شماره 2 دوره 9 فصل در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JPSR-9-2_002
منتشر شده در شماره 2 دوره 9 فصل در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مصطفی ضیایی - کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حامد اسماعیلی - استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مرضیه میرشکار - دانشجوی کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
خلاصه مقاله:
مصطفی ضیایی - کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حامد اسماعیلی - استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مرضیه میرشکار - دانشجوی کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
هدف: حس عمقی و قدرت مفصل مچ پا نقش مهمی در پایداری این مفصل ایفا می کند. پیشگیری از آسیب های مچ پا در فوتبال نیازمند اطلاعات صحیح حس عمقی و قدرت کافی عضلات مفصل مچ پا است. از این رو هدف این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات پلیومتریک و تراباند بر حس عمقی و قدرت مچ پای فوتبالیست های نوجوان بود. روش بررسی: از میان نوجوانان فوتبالیست شهر اصفهان، 30 نفر به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی وارد دو گروه 15 نفری پلیومتریک (سن 2/64±12/87 سال، قد14/15±151/80 سانتیمتر، وزن 12/16±46/50 کیلوگرم) و تراباند (سن 0/91±13/40 سال، قد 6/67±151/20 سانتیمتر، وزن 8/87±41/35 کیلوگرم) شدند. دو گروه به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هرجلسه به مدت 45 دقیقه به انجام تمرینات پرداختند. آزمون بازسازی زاویه 15 درجه به منظور ارزیابی حس عمقی اینورژن و اورژن، و آزمون قدرت عضلات پلانتار و دورسی فلکسور مچ پا قبل و بعد از برنامه تمرینی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل آنالیز واریانس برای اندازههای تکراری در سطح معناداری (0/05≥p) استفاده شد. یافته ها: نتایج تغییرات درون گروهی در گروه پلیومتریک، کاهش معنادار خطای بازسازی (0/05≥p) و افزایش قدرت دورسی و پلانتارفلکشن مچ پا (0/05≥p) را در آزمودنی ها نشان داد. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که تمرینات تراباند باعث کاهش معنادار خطای بازسازی (0/05≥p) و افزایش قدرت مچ پا (0/05≥p) می شود. با این حال بین دو گروه تمرینی (پلیومتریک و تراباند) در متغیرهای حس عمقی و قدرت مچ پا تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05≥p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر هر دو نوع تمرین پلیومتریک و تراباند سبب بهبود حس عمقی و قدرت عضلات مچ پا می شود و بین تاثیر دو نوع تمرین اختلافی وجود ندارد. بنابراین مربیان و درمانگران برای افزایش قدرت و بهبود حس عمقی مچ پا میتوانند از تمرینات پلیومتریک و تراباند استفاده کنند.
کلمات کلیدی: پیشگیری از آسیب, تمرینات تراباند, تمرینات پلیومتریک, حس عمقی, قدرت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1038458/