اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد بر صمیمیت و الگوهای ارتباطی و رضایت جنسی در زوج های دچار طلاق عاطفی شهر شیراز

خانواده محل ارضای نیازهای مختلف و داشتن آگاهی از نیازهای زیستی و روانی و شناخت چگونگی ارضاء آنها و تجهیز شدن به تکنیک های شناخت تمایلات زیستی و روانی ضرورتی انکارناپذیر است. هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد بر صمیمیت و رضایت جنسی در زوج های دچار طلاق عاطفی در شهر شیراز بود. این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق را کلیه زوجین که به تشخیص روانشناسان و مشاروان ذی صلاح دارای طلاق عاطفی بودند تشکیل داد که در بازه زمانی نیمه دوم 1397 به مراکز مشاوره تحت پوشش سازمان بهزیستی و سازمان نظام روانشناسی کشور مراجعه کرده بودند.ابتدا نمونه مورد پژوهش به شیوه هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی از راه قرعه کشی تعداد 40 نفر انتخاب و در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مداخله آزمایشیدرمانی تعهد و پذیرش به مدت 12 جلسه (هر هفته دو جلسه و هر جلسه 2ساعت) بر روی گروه آزمایشی اجرا، اما در این مدت گروه کنترل برنامه مداخله را دریافت کردند و تحت شرایط عادی خود (بدون آموزش درمانی تعهد و پذیرش) ادامه دادند و در پایان مداخله، پس آزمون از گروه آزمایش و گروه کنترل با استفاده از پرسشنامه های مقیاس صمیمیت توسط واکر و تامپسون ( 1983 ) و پرسشنامه عملکرد جنسی رسن و همکاران سنجش صورت گرفت و داده های جمع آوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که آموزش پذیرش و تعهد توانسته بود باعث افزایش صمیمیت و رضایت جنسی در زوج های دچار طلاق عاطفی در شهر شیراز شده بود. نتیجه گیری: درمانگران و مشاوران خانواده و ازدواج می توانند با تکیه بر یافته های پژوهش اقداماتی موثر درجهت حل تعارضات زوجین انجام دهند.