افسون کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر
فاطمه بهرامی - عضوهیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر
مهدی تبریزی - عضوهیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

هدف پژوهش حاضر تدوین و بررسی اثربخشی بسته آموزش تلفیقی توجه آموزی و دلبستگی بر علائم نقص توجه/بیش فعالی دانشآموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر ابتدایی دارای علائم نقص توجه/بیش فعالی درسال تحصیلی 1398 - 1397 بودند که به مراکز مشاوره ناحیه آموزش و پرورش مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری این پژوهش بهصورت در دسترس بود و تعداد 30 نفر مادر به همراه کودک بیش فعال خود انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپسسیاهه تجدید نظر شده ی دلبستگی نسبت به والدین (به منظور اندازه گیری میزان ادراک دلبستگی به والدین) و پرسشنامه کانرز (فرموالدین) (جهت سنجش میزان اختلال بیش فعالی موردکودک از نظر مادر) بین مادرها توزیع گردید و بسته آموزشی تلفیقی توجه آموزیبر روی مادران و کودکان بیش فعال گروه آزمایش طی 12 جلسه اجرا گردید ولی گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله باقی ماند. بعد ازاتمام مداخله درمانی، مجدا هر دو گروه، پرسشنامه های مذکور را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس) توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. نتایج نشان داد که همه فرضیه هایتحقیق مورد تایید قرار گرفته اند (P<0.05). آموزش دلبستگی بر کاهش علائم نقص توجه/بیش فعالی دانش آموزان موثر بوده است.از این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که آموزش تلفیقی توجه آموزی و دلبستگی باعث کاهش علائم نقص توجه/بیش فعالی دانشآموزان می شود.

آموزش تلفیقی توجه آموزی و دلبستگی، نقص توجه، کیفیت دلبستگی