کاستی های تربیت اخلاقی در نظام آموزشی ایران با مرور تجربه کشورهای دیگر

در این مقاله اهمیت آموزش اخلاقی در جامعه مورد توجه قرار گرفته و با توجه به نهادهای اصلی درگیر در اینامر، بر نقش برجسته آموزش و پرورش به عنوان نهادی که تربیت کودکان تا نوجوانان را در د ست دارد تاکیدشده است. در این راستا ضمن اشاره به توجه شورهای مختلف بویژه پس از جنگ جهانی دوم بر تعلیماتاخلاقی و جامعه پذیری افراد خود، که اخلاق را به عنوان یک درس مستقل بطور تفضیلی در برنامه های آموزشیخود گنجانده اند، تجارب آنها در این باره نقل شده است. این مقاله ضمن مقایسه و ضعیت آموزش اخلاقی درکشور ایران، به ضعف های موجود در این زمینه پرداخته است که از آن جمله نبودن عنوان مستقلی برای ایندرس، و در نتیجه فقدان هر گونه برنامه ریزی رشدی و شناختی برای پیشبرد علمی تربیت اخلاقی در مدارسقابل ذکر است. بر این اساس ضرورت توجه به تربیت اخلاقی به عنوان یک درس مستقل در یک فرایندآموزشی هدفمند، مدون و رشدمدار گوشزد شده است تا تعالی جامعه و رشد و شکوفائی شهروندان بر بسترروابط اجتماعی و اصول اخلاقی و جامعه پذیری فراهم گردد.

Keywords:

اخلاق , آموزش و پرورش , تربیت اخلاقی , نظام آموزشی