بررسی الگوبرداری از طبیعت در طراحی معماری

معماران پیوسته در طول تاریخ به الگوبرداری از طبیعت در صورت های مختلف توجه داشته اند و در این راستا به راهحل های مختلفی دست یافته اند. امروزه نیز معماران سعی دارند تا فرم ها، ساختارها و فرآیندهای ساخت و ساز طبیعت رابفهمند و با به کار بستن دانش حاصل از آنها بناهای خود را با دنیای طبیعی سازگار کنند. فرم های طبیعی همواره بهحالتی شکل گرفته اند که بتوانند پایداری لازم را برای کالبد خود تامین نمایند، لذا می توان از فرم ها و عناصر طبیعی بهعنوان پایدارترین و نیز مقرون به صرفه ترین سازه ها نام برد که با الهام از آنها، فرم های بهینه ای برای معماری به دست آورد.در واقع می توان گفت اجسام طبیعی همواره در جهت هماهنگ سازی خود با نیروهای وارد از محیط بیرون گام برمی دارند.به کارگیری فرم ها طبیعی، نشانه گرایش انسان به آثار خلقت و تاثیرات آن است. طبیعت در بسیاری از راهبردهای منتهیبه خلاقیت معماری تاثیر می گذارد. طبیعت همیشه در همه جا حاضر و طبقه بندی ناپذیر و به مثابه ابزاری بسیار قدرتمندبرای الهام بخشی است. روش تحقیق بکار گرفته شده در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و با بررسی معمارانیالگو بردار از طبیعت و نمونه های نوین الگوبرداری از طبیعت، سعی در به تصویر کشیدن چگونگی الگوبرداری از طبیعت درطراحی معماری در این دوران شده است.

Keywords:

الگوبرداری از طبیعت , طبیعت , هندسه طبیعت , فراکتال , محیط , معماری