مروری بر معیارهای مکانیابی پناهگاه پس از بحران زلزله

زلزله مخرب ترین بلای طبیعی است که در اکثر اوقات بدون هیچگونه هشداری رخ می دهد. به طور متوسط سالانه 2 زلزله باشدت بالای 8 ریشتر در جهان رخ میدهد. ایران توسط مناطق فعال تکتونیکی احاطه شده است. برنامه ریزی و تعیین معیارهایمناسب برای ایجاد پناهگاه های موقت مخصوصا در مناطق با تراکم جمعیتی بالا، محله های قدیمی، مسیرهای باریک، مناطقبا ساختار سازهای قدیمی و آجری، مناطق دارای شیب تند، خطوط برق فشارقوی، لوله های انتقال گاز و ... از اهمیتی ویژهبرخوردار می باشد. بنابراین انتخاب محلی مناسب برای سرپناه افراد آواره و ارائه خدمات به آنها پس از وقوع فاجعه بسیارمهم می باشد. در این مقاله از روش مرور سیستماتیک بر روی مطالعات پیشین استفاده شده است. مقالات منتخب ازنظر سالانتشار و کشورهای موردمطالعه دسته بندی شده و موردبررسی قرارگرفته اند. بیشترین تعداد مربوط به کشورهای چین، ایرانو ترکیه می باشد. همچنین معیارهای مکانیابی مورداستفاده در مقالات، جمع آوری و دسته بندی شده اند، که مهمترینمعیارهای مکانیابی مقالات به ترتیب عبارتند از: دسترسی، فاصله ی مناسب از خطرهای جغرافیایی مانند گسل های فعال،زمین لغزش، واریزه های آواری، روانگرایی و نزدیکی به مراکز جمعیتی. با بررسی روشها و ابزارهای مختلف مکانیابی و نقاطقوت و ضعف آنها بهترین ابزار GIS و مهمترین روش مکانیابی پناهگاه روش تحلیل سلسله مراتبی می باشد.

Keywords:

مکانیابی , مدیریت بحران زلزله , پناهگاه , فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)