علیرضا بهرامی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، معاون شهرسازی و معماری شهرداری منطقه ۲۲ تهران

شهر محیطی است با گوناگونی بسیار که در آن فضاهای عمومی بیشترین ارتباط را با مردم و محیط زندگی آنانبرقرار کرده است. این فضاها بستری برای رخداد تعاملات اجتماعی و انجام فعالیت های اختیاری و اجتماعی تمام اقشارجامعه اعم از زن و مرد محسوب می شوند. طراحی و برنامه ریزی جنسیتی فضاها عموما نیازهای زنان را مورد توجه قرارنداده، آنها را به حاشیه رانده و به شکل گیری فضاهای جنسیتی منجر شده است. پژوهش حاضر با هدف قرار دادن دیدگاه-ها و عوامل موثر بر جنسیتی شدن فضاهای شهری به عنوان چالشی پیش روی شهرهای امروزی، تلاشی است در جهتمطلوب سازی فضاهای شهری با رد موضوع جنسیت به گونه ای که زندگی شایسته ای را برای تمام شهروندان موجب گردد.با توجه به ماهیت پژوهش، از روش توصیفی- اسنادی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که زنان به عنوان شهروندانکامل و برخوردار از حقوق شهروندی، برای پاسخ دادن به ابعاد انسانی و روانی خود نیازمند برقراری ارتباط با دیگرانهستند. توجه به سلامت جسمی و روحی زنان صرف نظر از آثار مثبتی که به صورت فردی خواهد داشت، تضمین کنندهسلامت جامعه خواهد بود. چرا که نقش زنان به عنوان تربیت کنندگان اصلی افراد کاملا روشن است. در این میان اصلاحدید عمومی جامعه به حقوق شهروندی زنان در کنار اقدامات و فعالیت های شهرسازانه با تاکید بر موضوعات طراحی شهریدر خلق و مطلوب سازی فضاهای عمومی شهری می تواند راهکار موثری در حذف فضاهای جنسیتی شده و در نتیجه بهبودشرایط زندگی شهری در اثر تقویت عدالت جنسیتی باشد.

فضای جنسیتی، زنان، عدالت جنسیتی، فضای شهری، برنامه ریزی و طراحی شهری