اثر کودهای بیولوژیک نیتروژن و فسفر دار بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه ذرت رقم سینگل کراس کارون 701 (Zea mays L )

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 430

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ISCAG03_017

تاریخ نمایه سازی: 2 شهریور 1399

Abstract:

به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیکی نیتروژن و فسفردار و همچنین کاهش مصرف کودهای شیمیایی و جلوگیری از اثر مخرب زیست محیطی آنها، آزمایشی روی برخی صفات مورفولوژیک، عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 701 کارون در سال زراعی 1398 در مزرعه ای تحقیقاتی واقع در دشت گیو استان خراسان جنوبی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد و تیمارهای آزمایشی شامل کودهای بیولوژیک نیتروکسین، سوپرنیتروپلاس، فسفات بارور 2 و Mc با مقادیر صفر (شاهد)، 25، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار بود که در مراحل رشدی 4-6 برگی، همزمان با شروع رشد سریع ساقه و مرحله شیری شدن دانه های ذرت، همراه آب آبیاری و بر اساس تیمارهای آزمایشی استفاده شدند. صفات ارتفاع بوته، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که تیمارهای کودی بیولوژیک بر تمامی صفات فوق اثر معنیدار داشتند به طوری که بیشترین تعداد دانه در روی ردیف، عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت کاربرد کود بیولوژیک نیتروکسین و بیشترین ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک، تحت کاربرد فسفات بارور 2 بدست آمد. در بررسی اثرات سطوح مختلف کودهای بیولوژیک نیز مشاهده شد که بیشترین مقادیر در تمامی صفات فوق تحت کاربرد تیمار 700 کیلوگرم در هکتار حاصل شد و صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت با کاربرد 75 کیلوگرم از کودهای بیولوژیک بیشترین مقادیر را داشتند. میزان پروتئین دانه تحت تاثیر هیچکدام از تیمارها قرار نگرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد مقادیر 75 و 700 کیلوگرم در هکتار از کودهای فسفات بارور 2 و نیتروکسین در مراحل مختلف رشدی گیاه ذرت می تواند منجر به افزایش عملکرد ذرت دانه ای در شرایط مزرعه ای شود.

Authors

مهدی اله رسانی

کارشناس ارشد اگرواکولوژی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

سید حمیدرضا رمضانی

استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی سرایان، بیرجند، ایران