تعیین و ارزیابی معیارها و نشانگرهای پایداری در حوزه آبخیز بختگان

توسعه پایدار در صورتی تحقق می یابد که همپوشانی بین لایه های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی ایجاد گردد. هدف از این تحقیق تعیین معیارها و نشانگرهای پایداری و ارزیابی و اندازه گیری پایداری می باشد. جهت ارزیابی پایداری در حوزه آبخیز بختگان از رویکرد بوم سازگان استفاده شده است که در پی حفظ تعادل بین سه مقوله اقتصادی، اجتماعی واکوسیستم است. متغیرهای انتخابی با روش های معمول و رایج ارزیابی شدند و مقدار آن ها به دست آمد. جهت ارزیابی پایداری از دستورالعمل پایش وارزشیابی طرح های مدیریت منابع طبیعی و ابخیزداری استفاده شد. در حالت کلی در بخش بوم سازگان مرتعی 3 معیار، 9 نشانگر و 14 متغیر انتخاب و اندازه گیری شدند. در بخش بوم سازگان مسائل اقتصادی و اجتماعی 5 معیار و 16 نشانگر انتخاب و اندازه گیری شدند. امتیاز نهایی برای بوم سازگان مرتع 45 شد که آن را در طبقه متوسط قرار می دهد و امتیاز نهایی برای بخش مسائل اقتصادی و اجتماعی 32 شد که با توجه به 16 متغیر انتخابی عدد دو به دست می آید، که آن را در طبقه متوسط قرار می دهد. در نهایت، با توجه به جمع کل امتیازات حوزه آبخیز با استفاده از ماتریس برآورد امتیازات و جدول ارزشیابی حوزه آبخیز، بختگان به لحاظ پایداری وضعیت ضعیفی دارد.

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , بختگان , نشانگرهای معیارها