حسن رحمانی - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
فائزه عسگری ترازوج - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
رضوان فرخ نژاد - فارغ التحصیل کارشناسی مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
سلمان رحمانی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه صنعتی سیرجان، کرمان، ایران

کشور ایران برروی کمربند خشک نیمکره شمالی واقع شده و هجوم ماسه های روان یک تهدید جدی برای مناطق خشک به شمار می آید. حرکت ماسه های روان به عنوان مخاطره ی زیست محیطی، مشکلات و خسارات بسیاری را به همراه دارد. بنابراین، اقداماتی جهت تثبیت ماسه های روان از جمله: پوشش گیاهی، احداث خاکریز و خندق، تله رسوب گیر، احداث بادشکن، تثبیت شیمیایی ماسه شامل مالچ پاشی و... صورت می گیرد. دشت کاشان با ضریب خشکی 4/8 جزء مناطق خشک یا بیابانی شدید محسوب می گردد. از طرح های تثبیت ماسه های روان از جمله نهال کاری، مالچ پاشی، ایجاد بادشکن و ..... در دشت کاشان انجام شده است. طبق مطالعات انجام شده، در دشت کاشان که به علت آب وهوای خشک و کمی ریزش های جوی، فاقد رودخانه های بزرگ و دائمی است بهتر است از مالچ نفتی استفاده نشود و بهترین روش تثبیت ماسه های روان می تواند حفاظت و قرق منطقه و کمک به احیای پوشش گیاهی باشد.

ماسه های روان، مالچ پاشی، دشت کاشان