احسان بیرامی - کارشناس ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشگاه ارومیه
شیرین کدخدامحمدی - کارشناس ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشگاه ارومیه
مهیا رستم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشگاه ارومیه

باتری های مستعمل خانگی در صورت عدم جداسازی از مواد فسادپذیر در مراکز دفن به دلیل محیط اسیدی حاکم بر شیرابه جوان تولیدی و افزایش انحلال پذیری فلزات سنگین در چنین شرایطی از جمله منابع ورود فلزات سنگین نظیر کادمیوم جیوه نیکل نقره روی لیتیم و منگنز در آب های پذیرنده به شمار خواهند رفت. از طرف دیگر ورود این قییل زائدات در فرآیند تولید کمپوست به دلیل دارا بودن عناصر سنگین کیفیت کمپوست تولیدی را پایین خواهد آورد. بر اساس برآوردهای انجام شده در طول پنج سال اخیر بیش از 8850 تن باتری خانگی غیرقابل شارژ وارد کشور شده است که اغلب پس از مصرف وارد جریان زائدات شهری شده و به سمت مراکز دفن هدایت می گردند. ازآنجاکه تاکنون برنامه جامع جمع آوری مجزای باتری های خانگی در کشور اجرا نشده است در تحقیق حاضر پتانسیل خطرات متناسب با مدیریت این پسماندها بر محیط زیست کشور مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس محاسبات انجام شده طی سال های 1391 تا 1395 در مجموع میزان ورود فلزات سنگین به خاک و منابع آبی پذیرنده در کشور در نتیجه دفن باتری های مستعمل خانگی به ترتیب برای کادمیوم جیوه نیکل نقره روی و لیتیوم معادل 0/04، 9/01، 0/91، 6/47، 82/86، 0/86 برحسب درصد بوده است

باتری خانگی، فلزات سنگین، آلودگی، محیط زیست ایران