بهنام ریگی لادز - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی دانشگاه زابل
فرزانه وکیلی تجره - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری دانشگاه تهران
محمد باقر سید طباطبایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه های آبی دانشگاه زابل

بخش عمدهای از سطح کشور در محدوده مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته است. مقادیر ناچیز بارندگی در چنین مناطقی همراه با پراکنش نامناسب آن موجب گشته تا وقوع خشکسالی ها و کمبود آب، مانع اصلی توسعه قلمداد شود. در این شرایط عدم برخورداری ساکنین آبخیزها از روش های علمی و عملی در مدیریت بهینه و بهره برداری مناسب از ریزش های جوی، از عوامل اصلی کاهش تولیدات گیاهی، تشدید فرسایش و هدر رفت آب حاصل از بارش می باشد. جمع آوری آب باران از سطح پشت بام ساختمان های مسکونی درشهرها برای مصارف شرب، غیر شرب و آبیاری، کمکی در حل بحران تامین آب برای دولت ها می باشد.از آنجایی که سطح وسیعی از مساحت شهرها را پشت بام ساختمان های مسکونی تشکیل می دهد، حجم آب استحصالی از سطح پشت بام ساختمان های مسکونی قابل توجه است و می تواند بخشی از نیاز آب غیر شرب ساکنان را تامین کند. آب باران جاری شده بر سطح پشت بام ها را میتوان از طریق ناودان ها به مخازن جمع آوری هدایت نمود. مخازن ذخیره سازی آب، معمولا نشان دهنده حداکثر ظرفیت سرمایه گذاری در سیستم استحصال آب باران می باشند. در حقیقت سیستم های سطوح آبگیری باران به مجموعه سیستم هایی اطلاق می شود که در آنها مبادرات به جمع آوری آب باران از سطح جمع کننده آب نموده و آن را در یک مخزن ذخیره جمع می نماید که در مواقع لزوم از آن استفاده شود. این مخزن می تواند یک تانک ذخیره آب یا یک انبار، یا اینکه پروفیل خاک باشد. کاربرد سیستم های سطوح آبگیر باران در بخش کشاورزی و منابع طبیعی برای آبیاری تکمیلی کشت، احیاء مراتع و جنگل ها و نیز تامین آب شرب دام و حیات وحش است و اجزاء مختلف آن شامل سطح جمع آوری، سیستم انتقال و محل ذخیره سازی می باشد.

کمبود آب، سیستم استحصال آب باران، سیستم های سطوح آبگیری باران، مخزن ذخیره