علی ادریسی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خواجه نصیر طوسی، تهران، ایران
محمدوریا خورده بینان - دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خواجه نصیر طوسی، تهران، ایران

عابران پیاده به عنوان آسیب پذیرترین گروه ها در میان کاربران معابر شهری محسوب میشوند زیرا برخورد یک وسیله نقلیه با عابر پیاده تقریبا0 به طور اجتناب ناپذیری منجر به جرح یا مرگ آن میشود. از سوی دیگر اکثریت شهروندان در طول شبانه روز حداقل یکبار به عنوان عابرپیاده طی مسیر میکنند؛ بنابراین توجه، تامین و افزایش ایمنی عابرین پیاده از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش روش تحقیق بر مبنای مفهوم مواجهه شبه القایی و تعیین نسبت درگیری صورت میپذیرد که روشی نوین، کارآمد و دقیق نسبت به روشهای گذشته است. بدین منظور اثر مهمترین عوامل محیطی موثر بر حوادث ترافیکی عابران پیاده بررسی میشود تا خصیصه هایی که به طور نامناسبی در حادثه نقش داشتند، شناسایی شوند. داده های مطالعه، مربوط به حوادث ترافیکی عابران پیاده کلانشهر تهران در سالهای 1389 تا 1393 است و درمجموع حدود 33500 نمونه جهت تحلیل انتخاب شده اند. نتایج کلی نشان میدهد، عابران پیاده در شرایط محیطی شامل آبوهوای ابری، مه آلود و بارانی و ساعات تاریک (شب)، به طور نامناسبی در تصادفات نقش داشتند. همچنین مشخص شد مناطق پایین شهر و مناطقی که در مبادی ورودی شهر قرارگرفته اند، دارای وضعیت نامناسب تری از نظر ایمنی برای عابران پیاده هستند. درنهایت اقداماتی مانند ارتقاء سطح دانش و فرهنگ در خصوص قوانین موجود و رعایت آنها به عابران و رانندگان، انجام اقداماتی در جهت کاهش رویارویی مستقیم بین عابران پیاده و وسایل نقلیه، بهبود وضعیت و فاصله دید بین وسیله نقلیه و عابران پیاده بخصوص در شب و روشهای کاهش سرعت وسایل نقلیه، پیشنهاد میشود.

حوادث ترافیکی، ایمنی ترافیک، عابرین پیاده، شرایط محیطی، نسبت درگیری.